W małej wiosce, otoczonej gęstym lasem, krążyły opowieści o starym domu, w którym nikt nie odważył się mieszkać. Pewnej nocy, zdesperowany chłopak imieniem John postanowił udowodnić, że to tylko bajki. Wszedł do środka, trzymając w ręku latarkę, a jego kroki odbijały się echem w pustych korytarzach.Ściany były pokryte pleśnią, a powietrze przeszywał zapach stęchlizny. W miarę jak zagłębiał się w mrok, usłyszał szept, który zdawał się dochodzić z piwnicy. Z sercem bijącym mu w piersi, zszedł po skrzypiących schodach. W piwnicy znalazł stary stół, na którym leżała zakurzona księga.Kiedy otworzył ją, litery zaczęły pulsować, a strona zadrżała. Nagle z ciemności wyłoniła się postać – kobieta o białych, pustych oczach, z długimi, splątanymi włosami. Nie powinieneś tu być, powiedziała, a echo jej głosu wypełniło piwnicę. Marek cofnął się w przerażeniu, ale drzwi za nim zatrzasnęły się z hukiem.W panice rzucił się do wyjścia, jednak coś go złapało za ramię. Gdy spojrzał w dół, zobaczył, że jego własne odbicie w podłodze zniknęło. Ostatnią rzeczą, którą usłyszał, był przeraźliwy śmiech kobiety, gdy ciemność otoczyła go całkowicie. Wioska nigdy więcej go nie widziała.